इटहरीः लाटोकोसेरो अर्थात् उल्लु एक लोपोन्मुख प्रजातिको चरा हो । यसलाई हुचिल पनि भनिन्छ । यसले सानासाना जनावरहरूको शिकार गर्ने गर्दछ । लाटोकोसेरो दिनमा एकै ठाउँमा बसिरहने र राती मात्र शिकारमा निस्कने भएकाले यसले आँखा नदेख्ने धेरैको अनुमान छ । तर, वास्तविकता भने त्यस्तो होइन । लाटोकोसेरोलाई संस्कृत भाषामा उलूक, धूक, दिवान्ध इत्यादि भनिन्छ ।
लाटोकोसेरोको आँखा खप्परमा टाँसिएका र स्थिर हुन्छन् । अनि विशेष तेजिलासमेत हुन्छन् । यिनीहरूको घाँटी लचिलो हुने भएकाले यताउती हेर्नुपर्दा यिनीहरू घाँटी नै घुमाएर चारैतिर हेर्छन् । दिनमा भन्दा रातमा लाटोकोसेराले राम्ररी आँखा देख्छ । यसको श्रवण शक्ति पनि दिनमा भन्दा रातमा बढी हुन्छ । त्यसैले यस जातका चराहरू रातमा सिकार गर्न ज्यादै चलाख र सिपालु मानिन्छन् । यस चराको उडाइ पनि वेगवान् हुन्छ । यस चराका प्वाँख नरम, मुलायम र मिहिन हुन्छन् । यसैले पखेटा फैलाई तेजिलोसँग उड्ने भएकाले यिनको उडान शान्त हुन्छ, ज्यादै वेगले उडे पनि आवाज नआउने भएकाले लाटोकोसेराले जसको शिकार गर्दैछ सो जीवले पनि थाहा पाउँदैन । लाटोकोसेरोको धेरै गुण मानिससँग मिल्छ ।
तस्बिरः गुरु ढकाल
