कोहीको रहर र केहीको बाध्यता
घर नजिक मन टाँडा
आफ्नै बाध्यता र विबस्ता
सडक देखि महल सम्म
गल्लि देखि कुईनेटा
भोक र शोकले ब्याप्त
शहरको भोगचलन मैलेपनि गरे ।
चिप्ला कुराले फसाद
खस्रा कुराको यथार्थ
अरुलाइ लुटेर
आफ्नो जम्मा गर्ने
कसैको भर नपर्ने
कस्तो रहर भएको शहर
सारै भोको
कसैको पसिना चुसेको छ
कसैको खुन
कसैको पिप त
कसैको सीप
कस्तो किर्ना जस्तो छि ।
दुध डेरीवाला को पसलमा पग्रिन्छ
चिउरा नजिकैको किराना पसलमा फल्छ
गुन्दु्रक को त के सुकुटी
कोदाको ढिँडो र खोले खाने त गवार हुन्
लोकगीत गाउँने पाखे हुन्
गाई बाख्रा र भैसी पाल्ने छि गनाउँछन्
कुकुर डोर्याउने एनिमल लभर
शहर ले आफ्नो परिचय यसरी दिन्छ ।
कङक्रिटहरु ठडिएर बनेका घमन्डीहरु
कस्ता कस्ता शहर मैले देंखे
रहर मेट्न बाँकीनै छ
अभाव को दबाव सहिएकै छ
घोडा र धुरी चडाई
वर्गीय असमानता
आडम्बरी आबरण
खोक्रो जीवन शैली
स्वार्थ हरुको एकता
न आफ्नो चिन्छ न पराइ
घर ठुला महल हुन्छन्
मन एक चिम्टि हुन्छ ।
