धरानः आगामी मंसिर ४ गते हुन गइरहेको प्रतिनिधिसभा निर्वाचनमा सुनसरी क्षेत्र नं. १ बाट प्रत्यक्षतर्फमा लोकतान्त्रिक बाम गठबन्धनबका साझा उम्मेदवार मुक्सामहाङ(मुकेश) मेन्याङ्बो २०७० मा दोस्रो संविधान सभाको निर्वाचनमा पराजित बने । उनी पराजित बनेपनि सुनसरी क्षेत्र नं. १ को विकास निर्माणका कार्यमा अनवरत लागि रहेछ ।
मेन्याङ्बो २०७० सालमा दोस्रो संविधानसभा निर्वाचनमा सुनसरी क्षेत्र नम्बर १ बाट उम्मेदवार बनेका थिए । सुनसरी–१ बाट एमालेका कृष्णकुमार राई विजयी हुँदा मुकेशले भने १० हजार मत प्राप्त गर्दै पराजित भए । पराजित भएपनि धरानको विकासमा महत्वपुर्ण भूमिका खेल्दै आए । धरान–१५ मा रहेको भक्तराज कन्दङ्वा स्मृति क्रिकेट मैदान निर्माणका लागि प्रारम्भिक बजेट ल्याउन उनले विशेष पहल गरेका थिए ।
त्यस्तै, धरान रङ्गशाला निर्माणका लागि सङ्घीय सरकारबाट बजेट ल्याउन पनि उनले विशेष पहल गरे । यसैगरी सेउती, ठकुरी, सर्दू, सेरा, अँधेरीजस्ता खोलामा आउने बाढीको जोखिमबाट बस्तीवासीलाई जोगाउन खोला नियन्त्रणका लागि पाँच करोड रुपैयाँभन्दा बढी बजेट ल्याउन पह गरेको उनी बताउँछन् ।सेउती खोलामा रहेको ‘खत्री धारा दाहसंस्कार स्थल’ निर्माण गर्न पनि बजेटका लागि उनले पहल गरे । यसैगरी चोक्टी–पानबारी सडक निर्माण गर्न उनकै पहलमा ३५ लाख रुपैयाँ बजेट निकासा भएको हो ।
धरान–६ स्थित ‘सृष्टि बूढीगङ्गा दाहसंस्कार स्थल’ निर्माण गर्न ३५ लाख रुपैयाँ उनकै पहलमा निकासा भएको हो । त्यसैगरी, प्रधानमन्त्री कृषि आधुनिकीकरण परियोजनाअन्तर्गत विष्णुपादुकालाई ‘अदुवा–बेसार जोन’ को रूपमा विकास गर्न पनि उनले विशेष भूमिका खेलेका थिए ।
ताप्लेजुङ जिल्लाको साविक थेचम्बु– ८, ओख्र (हाल याङ्वरक गाउँपालिका–१) मा थेचम्बु माविमा अध्ययनरत् हुँदा २०५५ सालमा अनेरास्ववियु (क्रान्तिकारी) को विद्यालय इकाइ कमिटीबाट राजनीतिक यात्रा तय गरेका हुन् । सोही विद्यालयबाट २०५७ सालमा एसएलसी उत्तीर्ण गरेपछि उनी पूर्णकालिन रुपमा भूमिगत भए । निरङ्कुश राजतन्त्रलाई फालेर लोकतान्त्रिक गणतन्त्र स्थापना गर्न माओवादीले थालेको सशस्त्र जनयुद्धमा पूर्णकालिन भएर लागे ।
गाउँ–गाउँमा पर्चा, पम्प्लेट र पोस्टर वितरण गर्न तथा भित्तामा राजतन्त्रविरोधी नाराहरू लेख्दै हिँड्न थालेको उनी बताउँछन । उनको कार्यक्षमतालाई हेरेर पार्टीले उनलाई सबएरिया सेक्रेटरी हुँदै जिल्ला इन्चार्जसम्मको जिम्मेवारी दिएको थियो । जनयुद्धकै समयमा २०६१ सालतिर पार्टीले उनलाई सुनसरी इन्चार्ज बनाएको थियो । सो बेलादेखि नै धरान–१५ को स्थायी बासिन्दा भए पनि मुकेशले आफ्नै घरमा ढुक्कले बस्न भने पाएनन् ।
सुनसरी जिल्लाका विभिन्न स्थानमा सेल्टर फेरी–फेरी भूमिगत रूपमा उनी पार्टीको लागेका थिए । फार खोला हात्तीखर्क सुरक्षाफौजलाई केन्द्रित गरेर मुकेशकै कमान्डमा एम्बुस थापिएको थियो । ०६० सालमा ताप्लेजुङको साङलुक्पाको एउटा होटलमा खाजा खाइरहेको अवस्थामा आपूmसहित तीनजना साथीहरू सेनाको घेरामा परेका थिए । त्यस बेला सेनाको घेरा तोडेर भाग्ने क्रममा लडेर उनी घाइते भएको बताउँछन् ।
२०६२÷०६३ को जनआन्दोलनपछि पनि उनलाई पार्टीले जिल्ला इन्चार्जको जिम्मेवारी दिएको थियो । पार्टी शान्ति प्रक्रियामा आएपछि किरात मोर्चाको महासचिव भएका मुकेश पार्टीका केन्द्रीय सदस्य हुँदै ०६९ सालमै पोलिटब्यूरो सदस्य भए ।
