पटक-पटक सकुनीहरुले
पासा पल्टाएर
पाण्डवहरुको जायजेथा हरण गरे
अस्त्विमाथि कुठाराघात गरे
नामनिसान मेटाउन
छलकपट षड्यन्त्र गरे ।
पाण्डवहरु गुप्तवास बसी
झन् खारिएर
आतङ्क, षड्यन्त्र र
अन्धकारविरुद्ध
स्पात बनेर
अझ राँको बाल्दै
सारा बस्ति-बस्तिका ढुकढुकीसम्म
सकुनी चरित्र उदाङ्ग्याएर
नङ्ग्याएर छोडे ।
सकुनीहरु लाचार बने, शाकाहारी स्याल बने
घाँस खाएको नक्कल गरे
पाण्डवी खोल किनेर
लुक्ने प्रयास गरे ।
तर केही दिनमै फेरि स्याल-एकताको
नारा लाग्यो,
परिवर्तित सकुनी, जम्बुमन्त्री बन्यो
उसकै हुइँया चल्यो
दाह्रा, नङ्ग्राको रगत नसुक्दै
चिरहरणको व्यथा नभुल्दै
सकुनीहरु पासा थाप्दैछन्
सकुनी हरु पुनः सक्रिय बन्दैछन् ।
पाण्डवहरुलाई सताउन ।
(यो कविता कवि उप्रेतिको २०५३ साल चैत्र महिनामा प्रकाशित आजका स्वरहरु नामक कृतिबाट लिइएको हो । कवि उप्रेति यसबेला क्यानडामा रही नेपाली साहित्यको उत्थानमा सक्रिय छन् । )
